Elles de Bruin over de woningnood: ‘Ik voel me soms best schuldig’
Elles de Bruin schrijft regelmatig een column over iets dat haar opvalt, dwarszit of wat ze simpelweg heeft meegemaakt. Deze week schrijft ze over de woningnood.
Een te groot huis
Ik woon in een te groot huis en voel me daarover, gezien de woningnood, af en toe best schuldig. Mijn kinderen zijn inmiddels uitgevlogen en de slaapkamers staan dus leeg. Hoewel, mijn zoon en beide dochters komen nu en dan met aanhang op bezoek en blijven dan slapen en dan is het lege nest weer gevuld. En dan is het toch weer heel fijn dat dit mogelijk is. En dan heb ik het nog niet eens over het moment dat ik misschien wel kleinkinderen krijg die hopelijk af en toe willen komen logeren.
Optie 1: huis verkopen?
Maar goed, wat is het alternatief? Ik heb daar veel onderzoek naar gedaan. Optie 1 is natuurlijk het huis verkopen en in een kleiner huis gaan wonen. Het probleem is dat die kleinere huizen er bijna niet zijn, en als ze er zijn, ik vaak nog meer aan vaste lasten kwijt ben dan nu.
Optie 2: een deel verhuren?
Optie 2 is het splitsen van mijn woning en dan een deel verhuren. Het probleem hierbij is dat dit verboden is in de wijk waarin ik woon, omdat de gemeente de parkeerdruk wil verkleinen. Ik heb dat nooit begrepen. Misschien dat de parkeerdruk groter zal worden bij een splitsing van mijn woning, maar de woningnood is dan kleiner. Dat laatste lijkt me veel belangrijker.
Optie 3: houden zoals het is
Optie 3 is blijven zitten waar ik zit. Ik woon hier met veel plezier, de emotionele waarde van het huis is groot. Vertrekken doet nu nog pijn. Maar alle trappen op als ik 10 jaar verder ben, lukt dat dan nog? Het blijft een dilemma. Herkent u dit? Reacties kunt u sturen naar meldpunt@omroepmax.nl.
(Foto: Shutterstock)