Soresdienst ziet ellende achter de voordeur: kleine problemen ontnemen soms het zicht op dat ene grote probleem
Kleine problemen ontnemen soms het zicht op dat ene grote probleem. De 75-jarige mevrouw Bos is daar een goed voorbeeld van. Waarom kon ze toch niets met onze adviezen? MAX Ombudsman stuurt een vrijwilliger van de Soresdienst en het lek komt boven.
Tijd om een vrijwilliger van de Soresdienst langs te sturen
Mevrouw Bos had al verschillende keren met het spreekuur van MAX Ombudsman gebeld. Ze klaagde dat ze recht had op huishoudelijke hulp, maar dat er niemand kwam. Ze kwam kordaat over en zei steeds dat ze met onze adviezen aan de slag zou gaan. Maar na het vijfde telefoontje concludeerden we dat die adviezen haar op één of andere manier niet verder hielpen. Het was tijd om een vrijwilliger van de Soresdienst (onderdeel van de Stichting MAX Maakt Mogelijk) bij mevrouw thuis langs te sturen.
Lange lijst problemen
Het bleek dat mevrouw Bos hele erge reuma had. Haar enige familie was haar verstandelijke gehandicapte zoon, die in een instelling woonde. Ze had geen internet. Dit alles maakte dat het haar niet lukte om zelf een klacht in te dienen bij de zorginstantie. Terwijl zorg hoognodig was.
Het huis van mevrouw Bos stond volgestouwd met spullen, waar ze zich in haar rolstoel nauwelijks tussendoor kon bewegen. De koelkast zat vol met schimmel. Haar lichamelijke klachten putten haar uit: ze had net genoeg energie om haar dagelijkse boodschappen te doen.
Daarna moest ze slapen. Maar de lijst met problemen was langer. Een kennis had mevrouw Bos voor duizenden euro’s opgelicht. Ze had dit gemeld bij één van de maar liefst 11 hulpverleners die ze om zich heen had verzameld.
Onbewust slechts één deel van de puzzel gedeeld, maar er speelt meer
Aan de telefoon stond ze haar mannetje. Daardoor wekte ze steeds de indruk dat ze het allemaal prima zelf kon regelen. Terugdenkend aan onze eerste contacten met mevrouw Bos realiseerden we: zo was dit ook in ons spreekuur gegaan. Al telefonerend legde ze elke hulpverlener één deelprobleem voor. Daardoor bleef het hoofdprobleem uit zicht.
Ons was het nu wel duidelijk: mevrouw Bos was niet meer in staat was om voor zichzelf te zorgen. Dát was het grote probleem dat aangepakt moest worden. Deze situatie werd pijnlijk zichtbaar toen ze ons op een koude winterdag belde. Ze was uit haar rolstoel gevallen en lag al een paar uur op de grond. Op de achtergrond hoorden we hoe de politie met een boor de deur probeerde open te maken. Daarna belde mevrouw Bos ons vrijwel wekelijks om te zeggen dat ze weer op de grond lag. In een column heeft Elles de Bruin eerder al aandacht gevraagd voor zulke problemen.
NB: De vrouw op de foto bij dit artikel is niet mevrouw Bos.
Onder ogen zien: niet meer in staat voor zichzelf te zorgen
Het werd tijd om de deelproblemen los te laten en het grote probleem onder ogen te zien. Samen met de gemeente, het wijkteam en de huisarts maakten we een plan. Mevrouw Bos moest naar een verzorgingstehuis. Zelf wilde ze er niets van weten. Totdat de huisarts mevrouw Bos ervan wist te overtuigen om te gaan praten met een specialist ouderengeneeskunde.
Dat gesprek bracht mevrouw Bos op andere gedachten. En met de beoordeling van de specialist kon ze vrij snel daarna geplaatst worden in een verzorgingshuis. Het grote probleem was opgelost.
Soresdienst voor hulp in uitzichtloze situaties
De Soresdienst biedt ondersteuning aan Nederlanders die door pech, onrecht of juridische verwikkelingen maatschappelijk in een uitzichtloze situatie zijn beland. Het doel van de dienstverlening is om deze mensen de regie van hun leven weer in eigen handen te geven.
Bent u in een uitzichtloze situatie beland? Bel dan 035-677 55 11