Van het theater naar de intensive care: Marjon is ic-buddy
Marjon Moed is theatermaker en door corona zijn alle voorstellingen afgelast. Maar thuiszitten doet ze niet, ze werkt samen met stewardessen, horecapersoneel en studenten mee op de ic in het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein.
Van theater naar zorg
Warme theaterzalen gevuld met mensen, dat is het uitzicht waar Marjon van geniet als ze op de planken staat. Maar de coronacrisis gooit roet in het eten dit jaar. Voorstellingen zijn geannuleerd, producties stilgelegd en het dringende verzoek luidt: ‘Blijft thuis, zoek elkaar niet op’. Een domper voor de cultuursector die juist bestaat door de kruisbestuiving van ideeën en mensen die samenkomen. Terwijl creatievelingen massaal hun boodschappen betalen van de TOZO, landt het besef dat deze crisis nog lang kan duren. Te lang om niets te doen, vindt Marjon. Inmiddels zitten we middenin de tweede golf, de zorg draait overuren en horeca is dicht. Marjon wil helpen waar de nood het hoogst is, helpen in de zorg.
Buddy Crew
Ondanks telefoontjes naar verschillende ziekenhuizen met de vraag of ze iets kan doen zonder zorgdiploma, blijven veel deuren gesloten. Via haar theatergroep hoort ze over de Buddy Crew van het St. Antonius Ziekenhuis. Het is een bijzondere groep mensen uit verschillende sectoren die meehelpen op de ic van het ziekenhuis. Een zorgdiploma is niet nodig, er is wel een selectieprocedure, want werken op een ic gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar de ziekenhuizen hebben handjes nodig. En niet een paar, maar tienduizenden.
Niet medisch geschoold
Tijdens de eerste golf in het St. Antonius Ziekenhuis hielpen gediplomeerde zorgmedewerkers bij de strikte protocollen om ic-verpleegkundigen beschermende kleding aan- en uit te trekken. Het is een cruciaal moment, want de virusdeeltjes die op de pakken zitten, mogen niet ontsnappen. Maar voor deze assistentie is geen zorgdiploma nodig. De medewerkers moeten een vooral een strikt protocol kunnen volgen, vertelt Marieke Koenen, Teamhoofd Chirurgie in het ziekenhuis. “We willen natuurlijk de beste zorg leveren, maar we hebben gewoon handen tekort”. De artsen en verpleegkundigen zijn nodig aan het bed. “Toen dachten we: dan maar geen medisch geschoold personeel”. De taken van de buddy’s worden steeds verder uitgebreid. Ze desinfecteren kamers, vullen voorraden aan, sjezen met steps door de ziekenhuisgangen om op tijd spullen naar het lab te brengen, en zorgen dat de koffie klaarstaat wanneer ic-verpleegkundigen uit hun shift komen.
Steeds meer buddy’s
In het voorjaar start Koenen met de eerste 35 buddy’s en dat bevalt zo goed, dat steeds meer afdelingen om buddy’s vragen. Inmiddels heeft het ziekenhuis 75 buddy’s in dienst en is de vacature weer geopend. Volgens Koenen zijn de buddy’s goud voor het ziekenhuis. “Als zorgprofessionals kunnen we onze taken veel beter uitvoeren”, en de verschillende mensen zorgen voor een bijzondere dynamiek. “Ik heb een nachtdienst gehad waarbij stewardessen hun KLM-sjaaltje omdeden en soep kwamen rondbrengen, ze vertelden aan alle hardwerkende verpleegkundigen: jullie doen het goed!”
“Horecatijger brengt bloed in plaats van bier”
De kwaliteiten van de buddy’s, passen goed bij de zorg, vindt Marjon: “De horecatijgers werken nog steeds ‘s-nachts, alleen brengen ze bloed in plaats van bier. De stewardessen werken, alleen in een ander blauw pakje, met patiënten in plaats van passagiers en ik ging van cultuur naar corona, maar zing nog stiekem de hele dag. En ook hier blijven de ideeën stromen en mijn hart sneller kloppen”. Het werk als buddy is voor Marjon ook een investering in haar eigen sector, de cultuur. “Door dit werk, kan de zorg hopelijk weer sneller afschalen, en kan ik weer sneller op het podium staan en mijn collega achter de bar. Ik vind het fantastisch dat dit kan”.
Wilt u ook helpen?
Wie ook kan helpen kan solliciteren als ic-buddy, want de vacature staat weer open. Maar er zijn nog veel meer manieren waarop u zonder zorgdiploma toch van betekenis kan zijn in deze crisis. We zetten ze in dit artikel op een rij.