Kamervragen en wetswijziging familiaire betrekkingen

4 op de 10 kinderen mogen hun grootouder (s) niet meer zien. Het aantal groeit door de stijging in relatiebreuken.

Verschillende grootouders worden juridisch gestraft als ze contact willen met hun kleinkinderen en krijgen daardoor een strafblad. Ze hebben geen enkele rechtsbescherming of recht. In landen om ons heen is dat omgangsrecht voor grootouders wel gerealiseerd. Hierbij de brief die ik op advies van de Raad van State naar het ministerie heb gestuurd:

Geachte medewerkers van het ministerie van Justitie en Veiligheid,

Door gebroken relaties ontstaat er een groot verdriet in de samenleving. Voor de ouders zijn in de loop der jaren goede regelingen vast gelegd. Echter 4 op de 10 kleinkinderen mogen geen contact hebben met hun grootouders. In veel gevallen zijn er rechtszaken om dit kracht bij te zetten.
Naast het gemis en verdriet worden deze grootouders gestraft en weggezet als crimineel. Voor zowel de kleinkinderen als de grootouders is de verbanning een psychische mishandeling.
Door kinderen de omgang met hun grootouders te ontzeggen worden de artikelen 2,3,6,8 en 12 van het Internationaal Verdrag v/d Rechten van het kind geschonden door de ouders. In ons omringende landen (Noorwegen, Denemarken, Frankrijk en Spanje is het omgangsrecht tussen grootouders wettelijk geregeld. In deze landen komt aan de grootouders in beginsel een omgangsrecht toe, mits er een juridische afstammingsband bestaat.
Voor mij persoonlijk is dit zeer belangrijk. Hoewel ik de biologische, praktiserend en juridische ouder was van mijn zoon werd mij abrupt belemmerd contact te hebben met mijn kind en kleinkinderen. Mijn verkrachter, die niets heeft bijgedragen aan de opvoeding wordt nu beschouwd als grootouder. Na 26 jaar werk en opvoeding gecombineerd te hebben door hard te werken wordt ik beschouwd als zware crimineel, zat ik 40 dagen in de gevangenis en heb ik nu een strafblad waardoor ik mijn vak als docente niet na behoren kan uitoefenen. Door contact te hebben met lotgenoten merkte ik dat ik niet de enige grootouder ben die dat is aangedaan. Dit vraagt om Kamervragen en een wetswijziging!
Grootouders zijn onbeschermd en vogelvrij.
Wat ook algemeen wordt ervaren dat er geen hoor en wederhoor wordt toegepast bij de rechtszaken en zware aanklachten niet op waarheid worden getoetst. Waarheidsvinding is toch het minste wat er gedaan kan worden om eenzijdigheid en keuzes op grond van leugens te voorkomen. Zo staat er in mijn dossier dat ik maanden ben opgenomen geweest in een inrichting, wat onzin is! Bovendien probeerde ze me na 60 jaar normaal functioneren een stoornis aan te praten. Adviezen van huisarts en docenten werden niet gelezen. Bij recht spreken op basis van eerwraak is de beoogde dader geen dader maar slachtoffer! Dat is onrechtmatig.
Dan wil ik u ook graag wijzen op artikel 8, de Eerbiediging van de Identiteit:
1)De Staten die partij zijn verbinden zich tot eerbiediging van het recht van het kind zijn of haar identiteit te behouden met inbegrip van nationaliteit, naam en familiebetrekkingen zoals wettelijk erkend, zonder onrechtmatige inmenging.
2)Wanneer een kind op niet rechtmatige inmenging wordt beroofd van enige of alle bestanddelen van zijn of haar identiteit, verlenen de Staten die partij zijn passende bijstand en bescherming, teneinde de identiteit snel te herstellen.

In de praktijk bepalen rechters dat geen contact beter is voor de rust van het kind. Deze (ver)oordelen kan ik begrijpen, maar wat ik als ervaringsdeskundige niet kan begrijpen en accepteren is dat ik als crimineel wordt beschouwd met strafblad als ik mijn kind en kleindochters, steun en aandacht wil geven.
Emotioneel gezien voelen de grootouders zich na jarenlange investering zich als oud vuil aan de kant gezet. Ik voel me daarnaast ook zwaar misbruikt en gediscrimineerd, niet alleen fysiek maar ook emotioneel en psychisch. Ik vroeg om uitleg en bemiddeling na de radicale omslag in de houding van mijn kind, maar werd behandeld als een beest.
Ik heb mijn plicht meer dan goed gedaan maar kreeg geen enkele bijstand en bescherming als mijn zoon tegen me wordt opgezet door een ex vriend die me verkrachtte en weigerde zijn belofte na te komen. Erger nog, ik werd (en veel grootouders met mij) gestraft voor de jarenlange zorg en toewijding door dezelfde overheid, die mij had aangesteld als voogdes.
Voor mij geldt: Dubbele plicht gedaan maar dubbel gestraft!
Dit moet veranderen! Dat het contact eenzijdig wordt verbroken is tragisch en verdrietig genoeg! Graag verzoek ik u begrip te tonen voor de ouders/grootouders die dit wordt aangedaan. Ze verdienen te worden beschermd en zeker niet te worden gestraft of behandeld te worden als zware criminelen. Zij willen hun kleinkinderen geen kwaad doen! Juist ook die straffen belemmeren het contact in de toekomst.

Graag ontvang ik bericht wat u met dit groeiend probleem gaat doen. Voor mij persoonlijk ( en andere veroordeelde) vind ik rectificatie en compensatie van de onrechtmatige straf en het leed op zijn plaats.
Graag wil ik hier benadrukken dat doorverwijzing naar juridische procedures geen enkele zin heeft. Al jaren ben ik hier mee bezig en geen enkele advocaat wil/kan dit proces voeren omdat er geen wettelijke basis is. Hier kunt en moet u wat aan doen!

Contact wensen met je nageslacht is geen crimineel gedrag maar vraagt om bijstand en bescherming!
Familiaire betrekkingen onderhouden zou een recht moeten zijn.

Deze brief stuur ik ook naar de Hoge Raad en naar verschillende politici om te voorkomen dat deze brief weer wordt weggeschoven.

Hoogachtend,