Elles de Bruin: ‘Ik ben nu eenmaal geen 25 meer’
Elles de Bruin schrijft regelmatig een column over iets dat haar opvalt, dwarszit of wat ze simpelweg heeft meegemaakt. Deze week schrijft ze over botox en fillers.
‘Mensen staan in de rij voor botox en fillers’
Ik zag onlangs bij het filmfestival Idfa in Amsterdam een documentaire die veel indruk op me maakte: ‘A Frown Gone Mad van Omar Mismar’. We krijgen in de film een inkijkje in de Libanese schoonheidssalon van Bouba in Beiroet. Terwijl de bommen vallen en explosies klinken, staan mensen in de rij voor haar spuiten met botox en fillers.
‘Om de vergankelijkheid tegen te gaan. En de oorlog te vergeten’
De camera hangt boven de mensen die worden behandeld en je ziet dat Bouba de spuiten letterlijk in de hoofden zet. Veelal bij zeer jonge mensen, die nog geen rimpel in het gezicht hebben. Ze willen met fillers hogere jukbeenderen krijgen en de botox moeten de eerste kleine ‘rimpels’ opvullen. Maar ook ouderen komen vaak in de kliniek. Naar mijn mening zien ze er na vele behandelingen bijna misvormd uit. Ze vragen om nog meer botox, meer fillers, om de vergankelijkheid tegen te gaan. En om de oorlog te vergeten.
‘Ik ben nu eenmaal geen 25 meer’
Ik zie in Nederland ook steeds meer mensen met botox en fillers, ook hier zowel jong als oud. Het lijkt wel alsof het maatschappelijk volkomen geacepteerd is. Ik snap dat het verleidelijk is, want als ik in de spiegel kijk, zie ik ook de rimpels, deuken en vouwen verschijnen. Maar dan denk ik weer: het hoort bij een 61-jarige vrouw. Ik ben nu eenmaal geen 25 meer. Dat zal ik moeten accepteren.
(Bron: MAX Magazine. Foto: Shutterstock)