Registeren Inloggen

Mantelzorger in coronatijd: “Ik ga door tot ik er bij neerval”

Ze staan onderaan in de pikorde van de zorg. De mantelzorgers. Als zij het niet meer aankunnen, dan is er vaak niemand om hen op te vangen. Zeker als door corona allerlei professionele zorg en ondersteuning wegvalt. Mantelzorger Yvonne Olbertijn (62) maakt het mee. “Ik ga door tot ik er bij neerval.”

Overbelast

De man van Yvonne, Coen van 66, heeft de ziekte van Lewy Body, een vorm van dementie die gepaard gaat met parkinsonachtige klachten. Door het wegvallen van de ondersteunende zorg in de coronamaanden gaat Coen hard achteruit en raakt Yvonne nog meer overbelast.

Abrupt einde

Want Yvonne zorgt intensief voor haar man. Ze maken regelmatig een fietstochtje in de duofiets die ze sinds augustus vorig jaar hebben. Het is een uitje voor beiden, zeker voor Coen die tot 4 jaar geleden buschauffeur is geweest en nog altijd geniet van het verkeer. Om hem in de fiets te krijgen is een zware klus. Maar om haar spieren op kracht te houden krijgt ze fysiotherapie en begeleiding. Daaraan en aan de ondersteunende zorg voor haar man komt abrupt een einde als de corona uitbreekt. Niet meer twee keer per week naar de fysio in het verzorgingshuis, want dat gaat op slot. Niet meer zwemmen om de spieren te versterken, niet meer twee keer per week helpen met douchen.

Overal zelf achteraan

Yvonne zit na een val van de trap tijdelijk in een rolstoel. Het is haar net weer gelukt daar uit te komen, door spuiten te nemen tegen de pijn.  Het maakt de zorg voor haar man fysiek extra zwaar. Gelukkig hebben ze eindelijk een tillift gekregen. Nu pas, terwijl ze die eerder goed hadden kunnen gebruiken. Haar man zou overgaan naar een zwaarder zorgpakket met meer intensieve zorg, maar de corona blokkeert dat, het zorgkantoor krijgt het niet geregeld. En Yvonne moet steeds overal zelf achteraan.

Yvonne is op

Soms krijgt ze ondersteuning van haar zoon die in de omgeving woont en van een goede vriendin die bij hen overnacht. Maar voor het leeuwendeel staat Yvonne er alleen voor. Yvonne is op. Maar ze wil tot het einde toe haar man thuis houden, want als hij naar een verpleeghuis moet, is het over. Hoe houdt ze dat vol?  “Ik ga door tot ik er bij neer val. Forceer ik teveel? Ja, maar dat kan niet anders.”

Palliatieve zorg

“Door corona is het nu veel slechter met hem. Gelukkig is de thuiszorg wel weer op gang gekomen en hij krijgt nu palliatieve zorg. Hij heeft allerlei complicaties zoals hallucinaties, blaasontsteking, delier. Je moet voortdurend bij hem zijn. En alles wat is weggevallen komt niet meer terug. Ik snap dat de fysio ineens wegviel doordat er niet voldoende beschermingsmiddelen waren. Nu komt er wel weer een fysiotherapeut aan huis, met bescherming. Als dat toen ook had gekund zou het nu niet zo slecht met hem zijn. Die spieren moeten in beweging blijven, dat gaat hem nu niet meer worden.”

Yvonnes boodschap: schaal de zorg niet af

Yvonne heeft een boodschap aan de overheid en de zorgaanbieders: “De zorg voor dit soort patiënten moet blijven doorgaan. Het kan niet ineens worden afgeschaald. Dus zorg dat er voldoende beschermingsmiddelen zijn en regel dat goed. Ik had een casemanager dementie maar daar gebeurde heel weinig, het meeste heb ik zelf gedaan. Omdat ik steeds zo aan de bel heb getrokken, heb ik nu ineens een mantelzorgmanager en kan er nu meer. Maar dat gaat niet vanzelf. Alles zelf moeten regelen is ingewikkeld en maakt het extra zwaar.”

Driekwart mantelzorgers overbelast na corona-periode

Geef een reactie